Week 10:

                                                                                              zondag 2 juli 2023 t/m zaterdag 8 juli 2023

Zondag 2 juli:

We worden vanochtend na een rustige nacht wakker met uitzicht op het Lake Aoou. Het is bewolkt en er vallen zelfs enkele regendruppels. We doen het deze ochtend rustig aan. Bob probeert wat vogels te fotograferen maar krijgt ze niet goed in beeld. Rita ligt wat langer in bed. Een boer verplaatst met veel lawaai een kudde koeien naar een ander gebied om te grazen .Na het ontbijt vertrekken we in de richting van de Vikos kloof. Een Griekse passant raadde ons af de voorgenomen route over kleine wegen  te nemen. Deze weg zou voor ons te nauw en erg slecht van kwaliteit zijn. We nemen dus de grotere weg die ons langs Ioannina brengt voordat we de kleine weg naar Vradeto inslaan. We passeren een stenen brug, Kokkoros Bridge,die over de Vikos river ligt. Reizigers op de weg tussen Koukouli en Dilofo maakten gebruik van deze prachtige brug.. Hij werd In 1750 gebouwd en overspant, op 11 meter boven de rivier, een lengte van 24 meter. We rijden door naar het dorp Vradeto. Vanaf hier wandelen we naar het natuurlijke uitzichtpunt: Beloi Viewpoint. Een Cirlgors zingt vanaf een boomtak het hoogste lied. De wandeling door de bloemrijke omgeving met het fantastische uitzicht als hoogtepunt was zeer de moeite waard.  De Voidomatis  rivier die de kloof heeft uitgeslepen stroomt diep onder ons. De steile wanden van de kloof zijn indrukkend. Na de eerste kennismaking met de kloof zoeken we een plekje voor de nacht. We vinden niet ver van het dorp Koukouli een prima plaats met zicht op een steile rotswand. De weg wordt in de loop van de avond nauwelijks meer bereden. We genieten van de rust. Morgen verder op ontdekking in dit prachtige berggebied.

Plek in de natuur, Kapesova, gratis.

Maandag 3 juli:

We hebben vannacht weer op een mooi plekje in de natuur geslapen. De wind, die gisteravond sterk was aangewakkerd, is weer gaan liggen. In de koele ochtendlucht van de bergen is het prima ontwaken. Bob maakt een korte wandeling in de buurt van de camper . De twee kerkjes die we op de heuveltjes rondom de camper zien liggen worden ogenschijnlijk niet meer gebruikt. De deuren zijn gesloten en de inrichting is minimaal. In de diepere dalen ligt een wolkendeken die we van bovenaf kunnen zien liggen. Ook enkele honden maken een ochtendwandeling en laten even met luid geblaf weten dat ze er zijn. De zon schijnt volop en verlicht de kleiner kloven in de omgeving. Rita is inmiddels ook opgestaan. We ontbijten buiten met zicht op het dal en het dorpje Kapesova. Na het ontbijt lopen we samen naar het derde kerkje  dat vanaf de camper te zien is. We kijken uit op de Vradeto trappen die tot 1970 de enige verbinding waren tussen de dorpen Kapesova en Vradeto. We horen een luid blaffende hond en zijn echo als hij een hertenmoeder met haar jong opjaagt. De hond redt het niet tegen de krachtige sprongen van de herten en geeft de achtervolging op.

We vertrekken, na de rondzwervingen in de buurt van de camper, naar het dorp Kipi. In de buurt van dit dorp zijn verschillende stenen boogbruggen gebouwd. Door deze 18e eeuwse bruggen over de riviertjes was er tussen de verschillende herdersdorpen verkeer mogelijk. Het zijn mooi vormgegeven bouwwerken die nu vooral van historische waarde zijn. Van Kipi rijden we na de koffie naar het Oxya Viewpoint waar de Vikoskloof zich breeduit laat bewonderen. Onderweg naar dit uitzichtpunt wandelen we door het bos met rotsen(Stone Forest) die lijken op stapels pannenkoeken. We lunchen bij een picknickplek voor we naar het plaatsje Vikos rijden. Hier bezoeken we het laatste viewpoint van de kloof welke hier eindigt. Het loopt tegen vier uur als we opnieuw een prima plek voor de nacht vinden. We kijken uit op de laatste hoge rotswand van de Vikoskloof. Het dorp Aristi is vlakbij. We zitten een tijdje in de schaduw onder een grote eikenboom. Vanavond maken we het plan voor de tocht door Albanië. Morgen nemen we na vier weken afscheid van het prachtige Griekenland.

Natuurplek , Aristi, gratis

Dinsdag 4 juli:

De grote eikenboom maakt dat we ook vanochtend ons hoofd koel kunnen houden. Het is nog erg rustig op de weg die langs de camperplek loopt. We ontbijten buiten en vertrekken dan naar Gjirokastër in Albanië. De route loopt door het dorpje Kato Pedina waar een waterkraan is. We vullen hier onze watervoorraad aan tot 100%. In Kalpaki doen we nog wat boodschappen bij de bakker en de supermarkt.  Hierna rijden we over de  E853  naar de Albanese grens. De Griekse douane heeft waarschijnlijk koffiepauze als we voor gesloten slagbomen tot stilstand komen. Het duurt enige tijd voor we de grens kunnen passeren. De Albanese douanebeamte heeft last van een traag computersysteem maar laat ons op vriendelijke wijze de grens passeren. We kopen bij de grens een Vodafone Simkaartje waarmee we ook in Albanië van het internet gebruik kunnen maken.  In de stad Gjirokastër parkeren we bij een kiosk waar de verkoper heel behulpzaam is bij het parkeren van de camper. Gjirokastër is een stad met een kasteel en een oud centrum. We lopen hier enige tijd rond en drinken koffie op een schaduwrijk  terras. Uit een geldautomaat halen we de eerste Albanese Lekken die later in onze portemonnee verdwijnen. De temperatuur is inmiddels weer tot ruim boven de dertig graden opgelopen. Op de weg van Gjirokastër naar onze overnachtingsplek passeren we de overal gepropageerde spot Blue Eye. Hier kolkt het water uit de grond. De bron wordt goed verkocht. We kopen een kaartje om te parkeren en een entreeticket. Bij de bron is een restaurant met een terras op het water van de rivier. We zoeken na het Blue Eye bezoek onze slaapplek op aan een kleine weg voor bestemmingsverkeer. Een boer komt de vastgebonden geiten van het veldje ophalen. Hij vindt het prima dat we blijven om te overnachten. Later komt hij zelfs wat groente brengen en drinken we samen een biertje. Jammer genoeg begrijpen we elkaar door taalproblemen niet heel goed. Als het bijna donker is vertrekt de boer en blijven wij alleen achter in de natuur. Straks lekker slapen en morgen op weg richting Sarandë.

Natuurplek N 39 54  25.12 E20 06 37.05, gratis

Woensdag 5 juli:

De boer komt vanochtend om zes uur zijn geiten weer naar het landje brengen om  ze daar de rest van de dag te laten grazen. De belletjes van de geiten klinken helder in de frisse ochtendlucht. De zonnestralen zijn al krachtig als we tegen half negen gaan ontbijten. Na het ontbijt vertrekken we naar de archeologische opgraving in Butrint. We rijden door de drukke badplaatsen Sarandë  en Ksamil. Hier is druk autoverkeer in straten waar aan beide zijden vele toeristenwinkels zijn.  We komen bij  het Nationaal Park Butrint waar we met een houten kabelpont een kanaal oversteken. We parkeren de camper en varen met de pont terug naar Butrint om de opgraving van een oude stad  te bezoeken. In de oude stad zien we o.a. de overblijfselen van een theater (3e eeuw na Chr.) , een grote baseliek (6e eeuw n Chr.), een Romeins woonhuis (5e eeuw) en het kasteel waarin ook een museum is gevestigd. De temperatuur is inmiddels aardig opgelopen en bij alles wat je doet gutst het zweet uit je poriën. We rijden 's middags via een andere route met mooi zicht op de wetlands terug naar Sarandë. We willen op de camping overnachten. Deze blijkt nog gesloten en we worden doorverwezen naar een plek bij het strand van Bunec. Hier zien we het eiland Korfoe voor de kust liggen. We zwemmen vanmiddag in de zee en voelen ons na het afdouchen weer heerlijk fris. De zon zakt tijdens het diner in de verte gekleurd weg achter een landtong . Nu het donker is geworden doen we onze avondactiviteiten voor we straks gaan slapen. Morgen rijden we richting Vlorë.

Strand Bunec, Bunec, 10 euro

Donderdag 6 juli:

Vanochtend werden we wakker aan het strand van Bunec. Er waren nog geen strandgasten dus overheerste de rust. We hebben allebei gewassen onder de nog koude stranddouche. De zon was net over de berg en had nog geen tijd gehad het water te verwarmen. De zwerfhonden die ons gisteravond hadden gevonden begroetten ons ook vanochtend. Er kwamen een aantal paarden het strand op lopen die, als ze te dicht bij kwamen, door de honden werden verjaagd. We zijn  na het ontbijt van het strandje vertrokken. We reden  een mooie route langs de bergachtige kust. We reden op de sterk stijgende weg tot grote hoogte met prachtig zicht op zee. We passeerden meerdere dorpjes met kleine winkeltjes. Een bouwvakker met een klus op de berg belaadde een muilezel met bouwmateriaal. Vlak voor de  Llogara pas, een hoge bergpas in het Ceraunian gebergte, wordt de Albanese rivièra uit de grond gestampt. De prachtige kust lijkt te worden overspoeld door hotels, restaurants en gepachte stranden.  Er is overal volop bouwactiviteit. De charme van de eenvoudige strandjes zal waarschijnlijk verdwijnen. We staken de 1055 meter hoge pas over en reden door een toeristische zone de grote hotels van Vlore tegemoet. Op een parking bij de veerhaven van Vlore vonden we, niet ver van de stad, een bewaakte overnachtingsplek. Aan het einde van de middag liepen we de stad in. Langs de winkels in de hoofdstraat flaneren veel mensen en bij de rotonde aan het einde van die straat is het alsof je op Piccadiliy Circus bent beland. We eten pizza in een restaurant en lopen dan terug naar de camper. Morgen verder met het ontdekken van Albanië.

 Parking haven Vlore, Vlore, 5 euro

Vrijdag 7 juli:

Vanochtend was er al vroeg volop activiteit in de haven van Vlorë. De rondvaartboten werden klaargemaakt voor een dag op zee. De ferry uit Brindisi arriveerde voor zeven uur en niet veel later kwamen ook de eerste rondvaarders aan. De zon heeft inmiddels de ochtendbewolking verdreven. De temperatuur loopt snel op. Na een rustige nacht, waarin het muggen waren die ons vooral in de vroege ochtend bezig hielden, werd het nu tijd om te vertrekken. We reden de drukke stad uit op weg naar  Berat, een stad waarvan het historische deel op de lijst van Unesco Werelderfgoed staat. We reden vandaag zelfs een stukje over de snelweg wat flink opschiet. We passeren een stadje, Ura Vajgurore, waar een grote markt wordt gehouden. Het is er een drukte van belang. Busjes, zoals de Dolmus busjes in Turkije, verzorgen het vervoer van de bezoekers. Er werd vooral groente en fruit verhandeld maar ook kippen, kalkoenen en kleding waren volop te koop. Voordat de temperatuur te ver was opgelopen werd de handelswaar door de marktkooplui weer ingepakt. Wij reden verder naar Berat waar we de camper op een bewaakte  parking achter lieten. Berat met de wijken Mangalem en Gorica die door de Gorica brug over de rivier Osumi met elkaar worden verbonden, wordt ook wel de stad van duizend ramen genoemd. Naast de oude wijken zijn ook de moskeeën, het kasteel en een Middeleeuwse wijk bezienswaardig. We klommen door de steegjes van de oude wijk Mangalem en genieten erg van het koude water dat in de schaduw onze dorst lest. De temperatuur tussen 12 en 4 uur nodigt niet echt uit tot inspannende activiteiten. We vertrokken uit Berat en reden door een heuvelachtig  agrarisch gebied naar een camperplaats. We zagen gisteren langs de kust een druk, modern Albanië, vandaag maakten we kennis met de eenvoud van het platteland. Onderweg zagen we vooral oude mensen die hard werkten om in hun levensonderhoud te voorzien. Een oude vrouw hoedde enkele kalkoenen, graan werd handmatig op de asfaltweg gedorst en een oude herderin rustte in de schaduw terwijl ze haar drie schapen en twee geiten liet grazen langs weg. We haalden enkele boeren in die met hun ezelswagen op weg waren naar hun akkers. We passeerden een oud oliewingebied waar de machines het ja-knikken hadden opgegeven maar de olielucht hadden achtergelaten. We bereikten de camperplaats waar we heerlijk in de schaduw hebben gerelaxed. We kijken uit over een meer en de achterliggende heuvels. We zijn de enige camperaars die hier de nacht gaan doorbrengen. We gaan morgen verder op weg naar het noorden van Albanië.

Camperplats Grekan, Drizaj, gratis

Zaterdag 8 juli:

Gisteravond was Bob pas laat gaan slapen waarna een mug nachtelijke vliegoefeningen ging doen. Er is bij ons veel onduidelijkheid waarom dit beestje op de Ark van Noach is toegelaten. Vanochtend was Bob,  ondanks de onrustige nacht, weer voor zeven uur opgestaan. We ontbeten in de schaduw achter de camper. Rita liep een stukje in de omgeving terwijl Bob de inhoud van de toiletcassette aan de natuur toevertrouwde. Stortplekken voor afvalwater ontbreken in Albanië volledig,  zelfs op de officiële camperplaats waar we vannacht verbleven. Na  de rustige start van de ochtend begon  tegen tien uur ons actie-gen  onrustig te worden. We zijn van onze overnachtingsplek vertrokken met de bedoeling Tirana te bereiken. Het eerste deel van de route voert ons opnieuw door agrarisch gebied waar de mechanisatie nog ver achter ligt bij West-Europa. De boerin die de weg overstak op haar ezelkar met een geoogst gewas was, net als het werken met de hak en hooivork, daarvan een voorbeeld. 

We naderen een grotere stad: Elbasan. Het agrarische landschap wijkt hier voor een industrieel kerkhof. Fabrieken uit lang vervlogen tijden kijken hier werkloos toe hoe het industrialisatieplan uit de communistische tijd is mislukt. De vrijhandel vanaf 1990 veroorzaakte veel faillissementen in de staalindustrie. Waar eerder 12000  mensen werk vonden in de fabrieken zijn deze nu vrijwel geheel verlaten. Ook wij verlaten dit "vieze"gebied en vluchten via een mooie pasweg de bergen in. We stijgen via de Kreba Pass, een steile, bochtige, verharde weg, naar de top die op 807 meter boven de zeespiegel ligt. We lunchen halverwege op de van noord naar zuid lopende 25,7 mm lange National Road SH3. De verbinding tussen de Tirana County en Elbasan County werd in 1933 aangelegd. Na de aanleg van de snelweg A3 is er weinig verkeer meer op de afgelegen Kërraba Pass. Schildpadden hebben nu goede kans de weg ongedeerd over te steken. We zagen meerdere beesten succesvol oversteken maar ook kwamen we enkele total loss exemplaren tegen. Via de snelweg reden we Tirana binnen. In een grote supermarkt deden we nog wat inkopen voordat we op een bewaakte dag en nacht parking zijn gaan staan. We aten in de camper en wachtten tot de temperatuur aangenaam genoeg was om de stad in te lopen. Morgen gaan we de stad echt verkennen.

Parking Tirana, Tirana, 5 euro