De wind was vannacht gaan liggen waardoor het vanochtend veel minder koud aanvoelde dan gisteren. Bob was al vroeg wakker. Nadat hij koffiewater  had gemaakt en de cassette van het toilet had geleegd,  liep hij een rondje in de omgeving.  Hij verstoorde daarmee de rust van een grutto en een wulp die blijkbaar nestelden in de buurt van de camping. Met veel misbaar probeerden ze de indringer te verjagen. Bob heeft nog  naar nesten gezocht maar blijkbaar bood het dwaalspoor dat de vogels uitgezet hadden voldoende bescherming tegen ongewenste bezoekers. Rita was bij terugkomst van Bob inmiddels ook opgestaan. We ontbeten en vertrokken daarna met de camper naar het begin van de wandeling naar de Brunavikbaai. We klommen van de  "puffins parking"  een berg over en daalden die aan de andere kant af naar de verlaten baai. Hoe hoger we klommen des te mistiger het werd op de met veen bedekte hellingen. In de vochtige omgeving kwamen veel waterstroompjes tot leven die niet lang daarna in de zee alweer hun einde vonden. We voltooien de met gele paaltjes aangegeven route waarna we toch nog even langs de leuke puffins lopen.  Met het bezoek aan deze prachtige puffin-spotplek nemen we met een goed gevoel afscheid van Bakkagerdi. Na de lunch rijden we deels op onverharde wegen naar de camping bij de Studlagil canyon. We zijn vandaag best vroeg, 16.00 uur, op de plaats waar we overnachten. We hebben dus  tijd om voor het eten even uit te rusten. Inmiddels is er een voorzichtig zonnetje doorgebroken wat onmiddellijk een prettige warmte oplevert. We drinken een borrel en gaan later eten.  Vanavond nog de website uploaden en dan het bezoek aan de canyon voorbereiden. We zullen hier opnieuw een stevige wandeling moeten maken om de canyon goed te bekijken.

Camping Studlagil Canyon, Grund, camping kaart gebruikt (2)

Het was een koude nacht in Grund.  Tot midden in de nacht kwamen de gehuurde campingbusjes nog binnenrijden. Op de camping waren ijsmutsen en winterjassen heel gewoon. Een Australiër merkte op dat het bij hun niet zo koud wordt in de winter als het hier afgelopen nacht was. We liepen na het ontbijt naar het  Studlagil Canyon viewpoint dat aan de westzijde van de canyon naast de camping ligt. Via een ijzeren trap met 239 treden daalden we af naar een uitkijkplatvorm Vanuit hier is het niet mogelijk onderin de kloof bij de rivier te komen. Daarvoor moesten we naar de oostzijde van de kloof rijden. We reden met de camper naar een parkeerplaats vanwaar we via een wandelpad langs de Joklarivier naar de canyon liepen.  Door de bouw van een waterkrachtcentrale zakte het peil van de eens een van de krachtigste gletsjerrivieren van IJsland. Daardoor werden de basaltformaties in de canyon zichtbaar. De woeste rivier veranderde in een kabbelende stroom . 

De canyon is pas sinds 2016 populair bij toeristen nadat een reisjournalist in een reportage hiervan verslag had gedaan. We zwierven enige tijd rond langs de rivier met rechtopstaande basaltformaties van wel 30 meter en zijn turquoise gekleurde water. We liepen na een aantal uren waarin we alle hoeken en gaten verkend hebben terug naar de parkeerplaats.We keerden terug naar de camping waar we nog een nacht af laten schrijven van het campingkaarttegoed. We hebben heel laat geluncht en genieten nu in de camper van een kop thee. Straks eten, afwassen en koffie drinken voor we diep onder de dekens kruipen. Morgen naar een  solvatorenveld: Hverir

Camping Studlagil Canyon, Grund, camping kaart gebruikt ()

Na twee nachten op de Studlagil Campground zijn we na het ontbijt vertrokken met bestemming Hvirer waar een solvatorenveld dichtbij de ringweg ligt. We rijden over de gravelweg  die ons terug voert naar wegnummer 1. We slaan linksaf richting Myvatn. De rondweg is rustig en we genieten met matige snelheid van de rit door nauwelijks bewoond gebied. Naarmate we dichter bij Myvatn komen worden de tekenen van vulkanische activiteit steeds meer zichtbaar en ruiken we de geur van zwavel. Na een rit van 120 kilometer draaien we de afrit van de parking bij het solvatorenveld op. We gaan  lunchen voor we een wandeling langs kokende modderpoelen en gasbronnen , die door de zwavel mooie gele kristallen hebben gevormd,  gaan maken. We beklimmen de berg Namafjall (432 m) vanwaar we een prachtig zicht hebben op de omgeving. Op verschillende plekken zijn stoompluimen in het landschap te ontdekken. Ook op de berg is de vulkanische activiteit zichtbaar. Er heersen hier op een diepte van 1000 meter temperaturen van 200 graden celsius. Na een steile afdaling lopen we door een veld met vulkaanas en lava terug naar de camper. We hebben drie uren door het terrein met prachtige vulkanische verschijnselen gelopen. Het is inmiddels tijd om een plek voor de nacht te zoeken. We rijden naar Grimstadir waar we een plekje op de camping vinden. We hebben vandaag kennis gemaakt met het gebied rond Myvatn waar we nog enkele activiteiten willen ondernemen. Na het eten en de koffie upload Bob de website en makken we het plan voor morgen. We gaan de berg Krafla en het Viti meer bezoeken. Misschien nemen we ook een duik in het warme water van Myvatn bad.

Camping Grimsstadir, Grimsstadir, 21 euro

Vanochtend was de gevoelstemperatuur veel hoger dan de afgelopen dagen. De zon liet haar warmte goed voelen. Bob slenterde wat over de camping en had een ontmoeting met een dodaars, een kleine fuut. Aan de vele vogelgeluiden die je hoorde moest het hier wel een vogelparadijsje zijn. We vertrokken na het ontbijt uit Grimsstadir. Via de onverharde weg 864 bereikten we de goed geasfalteerde ringweg. Hier vervolgden wij onze route in de richting van Myvatn. Net voor het solvatorenveld waar we gisteren waren, namen we de weg naar Krafla. De lavavelden aan weerszijden van de weg zijn het gevolg van vulkaanuitbarstingen in het Kraflagebied. In de periode 1976 t/m 1984 waren hier meerdere erupties waarbij de lava uit spleten in de opengebarsten aarde stroomde. De thermo-elektrische centrale die bij de Krafla is gebouwd bleef bij de uitbarstingen gespaard. Eén kilometer na de centrale parkeerden we de camper bij Leirhnjúkur. Hier is een solvatorenveld en liggen er lavavelden die hier bij de vuren van Krafla zijn uitgestroomd en die nog altijd wat roken. We lopen een route die ons door het hele gebied leidt. Het is een bijzondere tocht langs een kratermeertje en langs de zwarte lava die hier in allerlei vormen gestold is. Vanaf de berg heb je een mooi uitzicht over het gebied. 

Na de wandeling bij Leirhnjúkur verplaatsen we ons naar de parking bij  de Viti krater (Hel). Deze is in 1724 ontstaan bij de uitbarsting van de Krafla vulkaan. Viti is nu een diepe, steile krater die deels met blauw water is gevuld. We lunchen hier en klimmen naar de top van het kratermeer waar de kleur van het water het best te zien is. Na we dit Viti meer gezien hebben, bezoeken we de thermo-elektrische centrale die we op de heenweg gepasseerd zijn. We moesten genoegen nemen met een uitleg op de informatieborden. De rondleiding was blijkbaar wegbezuinigd. We zijn na dit bezoek doorgereden naar Myvatn waar we op een camping een plek voor de nacht vonden. Het is nog steeds heerlijk weer als we even naar het dorp lopen. De supermarkt in het dorp vinden we nogal duur. We kopen twee bananen en de rest van de boodschappen doen we morgen wel in Husavik. We eten vandaag , voor het eerst op IJsland, buiten in de zon. Na het eten doet Rita de afwas. Bob maakt weer een dag op de website klaar. We sluiten de dag af met koffie en gaan daarna met een tevreden gevoel slapen.

Camping Hlid, Myvatn, 35 euro

Vanmorgen hebben we opnieuw buiten ontbeten. Na het ontbijt hebben we de planning voor de komende dagen enigzins aangepast. Vandaag wilden we gaan baden in de hotpools van Myvatn. De zon scheen heerlijk dus we besloten het baden in te ruilen voor een wandeling naar de lavavelden van Dimmuborgir. Het baden verschuiven we naar een latere datum. We zijn op weg gegaan naar de lavavelden die zeven kilometer ten zuiden van Reykjahlid liggen. Onderweg passeren we een openbare autowasplaats waar we de Antonia weer wit wassen. In de lavavelden zijn met kleuren meerdere routes uitgezet. Eén van de routes leidt naar Hverfell. Dit is een ringvormige explosiekrater die grotendeels uit as is opgebouwd. We lopen de route daar naartoe en beklimmen dan de asberg. De Hverfell heeft een diameter van ruim één kilometer. Op de bodem vormt een kleine heuvel het restant van de laatste uitbarsting. De Hverfell is 2500 jaar oud en slechts in enkele dagen opgeworpen. De beklimming was steil maar door het uitzicht van de kraterranden meer dan waard.

Via een nog steilere afdaling door het vulkaanas bereiken we de lavavelden van Dimmuborgir (donkere burcht) weer. Hier lopen we de rode en gele route langs enorme lavarotsen met daartussen een flora met kleine berkenboompjes die ons aan Noorwegen boven de poolcirkel doet denken. We zagen grillige lavaformaties waarvan "het gat" en "de kerk", een ondiepe maar hoge grot met een gotisch aandoend plafond, de bekendste zijn. Na ruim 12 kilometer wandelen hebben we in de camper  op de parkeerplaats geluncht. Het is inmiddels  tijd om ons naar Husavik te verplaatsen waar we gaan overnachten. De weg  met lange afdalingen lijkt soms op een rodelbaan. In Husavik gaan we tanken en boodschappen doen waarna we een plekje op de, in de loop van de avond, steeds drukker wordende camping vinden. We boekten voor morgen een walvissafari met een vissersboot in de Skjálfandi-baai. We aten buiten waarna we de in de camper van onze avondrust genoten. 

Camping Husavik, Husavik, campingkaart gebruikt (4)

Vanochtend tikken wat druppels van een klein regenbuitje op het dakluik van de camper. Dit geluid werd overstemd doordat het medicatiegeheugen van Bob zich liet horen: 8 uur medicijnen nemen! We stonden op en hebben heerlijk warm gedoucht. Na het ontbijt volgden we het kledingadvies voor de walvissafari. Veel te warm gekleed liepen we, zwetend door de inmiddels krachtig geworden zonnestralen, naar het incheckpunt van Gentle Giants, de organisator van de tocht. We waren wat vroeg en hadden dus nog tijd om, op een terras met uitzicht over de baai, een kop koffie te drinken. De besneeuwde Viknafjoll bergen zijn een prachtige afsluiting van het decor voor een walvissafari op de Skalfondi-baai. Het aangemeerde cruiseschip paste hier ook prima in. De safari begon met het aantrekken van een warme overall waarna we met een houten vissersboot het ruime sop kozen. Aan de overkant van de baai, vlakbij de bergen, was de walvishotspot. Blijkbaar was dit een voedselrijke omgeving want tientallen puffins hadden hier, net als de walvissen, hun jachtgebied. Na een heerlijke zonnige tocht arriveerden we in het gebied van de walvissen. Deze dieren verraadden hun aanwezigheid omdat ze bij het uitademen door een gat op de bovenzijde water meespuiten. Dit water uit het spuitgat is van grote afstand te zien. We hadden aan alle kanten van de boot observaties van walvissen. Deze begonnen met een spuiter en eindigden met een staart die prachtig zichtbaar werd voordat deze in de zee verdween. Er waren tenslotte vijf  verschillende walvissen die, één of meerdere keren, hun staart aan ons toonden. Na een mooie en succesvolle safari liepen we na drie uren op zee de haven van Husavik weer binnen. We lunchten hier en deden nog wat boodschappen bij de supermarkt. We hadden gisteren besloten nog een  nacht op de camping te blijven. De rest van de middag konden we dus nog heerlijk in de zon genieten van een rustmoment. We aten, wasten af waarna we onder het genot van een kop koffie de avond vulden met onze eigen aktiviteiten. Morgen gaan we door naar de kloof van een Asbyrgi en enkele watervallen. Straks lekker slapen, morgen vroeg weer op.

Camping Husavik, Husavik, Campingkaart gebruikt (5)