week 6:

                                                                                                                            donderdag 16 juni 2022 t/m woensdag 22 juni 2022

Donderdag 16 juni:

Vandaag begint de zesde week van onze reis. In de eerste weken was het weer meestal prima en konden we alles doen zoals we dat graag wilden. Gisteren begon er echter een regenperiode die, zoals het lijkt, de komende twee weken aanhoudt. De laaghangende bewolking en druilerige regen  maken dat we erg beperkt worden in uitzicht en activiteiten. Vanochtend hebben we besloten om door te rijden  naar de Lofoten. We zien onderweg dan wel wat we nog kunnen doen. In het stuk wat we vandaag rijden maken we  twee keer een oversteek met de veerboot.  De oversteek Horn - Andalsvåg  duurde 16 minuten. . Op de tweede veerboot, die van Forvik naar  Tjøtta tussen wat eilanden door vaart, zaten we 50 minuten.  Wel moesten we zo'n anderhalf uur wachten voor het veer van de steiger vertrok. We drinken koffie in de warme passagiersruimte. Als iemand zegt "wat een pest die mist" zeggen wij te denken dat de mist nog wel optrekt. Na de overtocht zoeken we een plekje om te slapen in de buurt van de  Syv Søstre, zeven bergen op een rij. Op de parkeerplaats aan de voet van een van de zusters  is een plek voor ons met uitzicht over een groot groen grasveld. Er stond al een Duitse camper toen wij aankwamen . Later schoven nog enkele campers aan op het ruime parkeerterrein. De motregen die ons de hele dag al achtervolgt blijft ook hier hinderlijk aanwezig. We eten Italiaans (spaghetti) om toch  een mediterraans gevoel aan de dag over te houden. Morgen kunnen we hopelijk weer wandelen zonder  regenjack en paraplu. 

Parking Syv Søstre, Sandnessjøen, gratis

weer, een trollenstreek

jonge scholekster

Vrijdag 17 juni:

De hinderlijke motregen die ons gisteren achtervolgde is gelukkig opgehouden. Van de Syv Søstre zijn weliswaar alleen nog maar de tenen zichtbaar en verschuilt de rest zich nog in wolken, het is in elk geval droog. We ontbijten en rijden dan verder in de richting van het veer dat de verbinding tussen Levang en Nesna verzorgt. Onderweg passeren we de Helgelandbrua over de Leirfjord, deze is met een lengte van 1065 meter de langste brug van Noorwegen.  De wachttijd bij de veerboot is ruim 50 minuten. Er staan meer Nederlanders in de rij die net als wij op weg zijn naar de Lofoten. Bij het oversteken van de Ranfjord hebben we vanaf het bovendek zicht op met sneeuw bedekte bergen en zijn in de verte de silhouetten van wat eilanden  te zien. We rijden als eerste het veer af en vervolgen onze weg langs riksveg 17. We stoppen meerder keren om de mooie panorama's vast te leggen en pauzeren langs de weg voor de lunch. Onderweg passeren we allerlei borden die waarschuwen voor overstekende elanden. Nieuw voor ons is het bord dat waarschuwt voor het oversteken van rendieren. Niet ver na het passeren van zo'n bord steken er inderdaad een aantal rendieren de weg over.  De dieren moeten eerst over de vangrail voor ze kunnen oversteken. De jonge dieren uit de kudde kunnen dat niet en worden door een ervaren vrouwtje langs de vangrail geleid. We verlaten de rv 17 bij Sjonbotn en nemen dan de riksveg 12 naar Mo i Rana. Een van de voorlampen van de camper brandt al een paar dagen niet meer. We laten deze bij een Fiat service bedrijf vervangen. In Mo i Rana doen we eerst nog wat boodschappen voor we de overnachtingsplek opzoeken. Hier zitten we nog even in de zon, eten een broodje zalm en gaan na de afwas nog langs de rivier wandelen. Terug in de camper drinken we koffie en werkt Bob de website bij. Het is nu bijna één uur. Het licht gaat hier de hele nacht niet uit maar we moeten toch gaan slapen. Morgenvroeg blijven we in Mo i Rana en gaan wellicht in de loop van de middag alvast richting ons doel van zondag , de Svartisengletsjer.

Parking Klokke, Hammerveien Mo i Rana, gratis 

In Almere zorgt Jesper voor onze tuin. De foto's laten zien dat er met liefde aan gewerkt wordt. Zonder deze hulp konden we nooit zo lang van huis weg.

Zaterdag 18 juni:

De regen kletterde vanochtend, zoals verwacht, op het dak van de camper. We draaien ons nog maar een keer om en slapen wel tot 9 uur. Uitslapen voor beginners zeg maar. We ontbijten en proberen informatie te krijgen over de boottocht naar de Swartisen gletsjer die niet ver van Mo i Rana in het Svartisen National Park ligt. Omdat we  niet duidelijk krijgen of de boot vaart zullen we in het stadje gaan informeren bij een tourist office. De parkeerplaats loopt ondertussen helemaal vol met mensen die aan een hardloopevenement  in het  park, waar we gisteravond wandelden, deelnemen.  Na de lunch, het weer is inmiddels opgeknapt, vertrekken we naar Mo i Rana. We parkeren de camper op een gratis parkeerplaats op zo'n 500 meter van het centrum. In het kleine stadje speelt een band jazz muziek waarop door een aantal dansparen wordt gedanst. We lopen richting haven waar een groot beeld van een man van de zee , Havman, tot aan zijn knieën in het water staat. Deze Havman van Anthony Gormley, is een van de 62 sculpturen die door heel Noorwegen te vinden zijn. In het oudste wijkje Moholmen zijn  gekleurde huizen in lang vervlogen tijden op een dijkje gebouwd. Als we er doorheen wandelen zijn er twee jonge meeuwen ook onderweg naar avontuur. Onze aanwezigheid geeft enige stress bij de dieren. Moeder meeuw dirigeert ze weer naar een veilige plek in de bosjes. We lopen terug naar de camper en vullen de lpg-tank bij een gasstation. We denken gevonden te hebben dat de boot naar de Svartisen-gletsjer sinds 17 juni weer vaart. We vertrekken dan ook in die richting zodat we morgen niet al te laat kunnen opstappen. Helaas blijkt als we in de buurt komen van de Svartisen parkeerplaats , de boot niet te varen. Er zijn werkzaamheden aan de toegangsweg die het onmogelijk maken de parkeerplaats te bereiken. Meerdere campers staan op plekken langs de weg om te overnachten. Helaas valt ons plan voor morgen in het water. We verdrinken ons verdriet en moeten straks maar een ander plan bedenken. 

Parkeerplek Svartisdalveien Rana, gratis

Zondag 19 juni:

Was het gisteren even balen, vanochtend was het nieuwe plan na het ontbijt snel gesmeed. Zonder brood voor de lunch mee te nemen wandelen we na het ontbijt naar de steiger waar de boot naar de Svartisen gletsjer zou moeten vertrekken. Als we daar aankomen gaan we nog een stukje langs het meer wandelen in de richting van de gletsjer. Het wandelen is best leuk. We spreken met onze Duitse camperburen die terug gaan vanwege de sompige route. Als we later een Fins gezin ontmoeten geven zij aan dat de gletsjer goed te voet bereikbaar is. We besluiten dan zonder lunch de 20 km lange wandeling door te zetten. Er komt overal smeltwater in kleine en grotere stromen naar beneden. Nergens is het eenvoudig wandelen langs dit pad dat onmiskenbaar regelmatig door elanden wordt gebruikt. De hoopjes keutels zijn daarvan het overduidelijke bewijs. Telkens zoeken we de best begaanbare plekken op weg naar de andere kant van het meer. We bereiken de bootsteiger en kunnen dan de laatste 3 kilometer via de rood gemerkte route naar de gletsjer lopen. De rivier, waarnaast wij de afgelopen nacht sliepen en ook vannacht slapen. stort zich hier woest naar beneden nadat deze zich een weg heeft gebaand door een rotspartij. Over grote stenen plateaus, hier en daar door een sneeuwveldje, zoeken wij ons een weg naar de Svartisen-gletsjer. Het gletsjermeer is nog grotendeels bedekt met ijs. Het is werkelijk fantastisch om in dit landschap te lopen met het prachtige weer van vandaag.

De keuze om vandaag hier te zijn op basis van de weersvoorspelling was een schot in de roos. We passeren het bord pas op, een gletsjer is in beweging. Zich een weg zoekend langs steenmannen loopt Bob nog een eind in de richting van de enorme ijsmassa van de gletsjer . Het is telkens speuren naar de juiste route om weer terug naar Rita te lopen. Na een korte rust en een paar sultana's wandelen we terug naar ons startpunt. Het mooie weer heeft in de smeltwaterbeekjes gezorgd voor meer water waardoor het oversteken van de stroompjes duidelijk lastiger is dan op de heenweg. Eén keer moeten we onze schoenen zelfs uitdoen om door de beek te waden.

Terug bij de camper verfrissen we ons. We groeten de Duitse buurman die op weg is naar de Noordkaap en vertrekken op zoek naar een plek met goede 4G verbinding. We vinden op een paar kilometer weer een prachtige plek langs de rivier. Hier is de gewenste verbinding prima en kunnen we na het eten videobellen met Tom. Nu zijn we aan het uitrusten van de geleverde  inspanningen. Het was een dag met prachtig weer in een fantastische omgeving.

Morgen eerst het weer maar eens peilen voor we nieuwe plannen maken.

Wildplek Secundaer Fylkesveg, Skonseng, gratis

Maandag 20 juni:

Vanochtend werden we wakker en was het geluid van de waterval aan de overkant van de snel voortglijdende rivier het enige dat de rust verstoorde. Na het ontbijt hebben we op basis van de voorspellingen besloten om de oversteek naar de Lofoten te gaan maken.De voorspelde regendag van dinsdag gebruiken we om ons over te laten varen van Bødo naar Moskenes op de Lofoten. Woensdag lijkt een goede dag te worden die we op de Lofoten goed kunnen gebruiken. Als de voorspelling uitkomt zijn donderdag en vrijdag prima dagen om het internet uit te pluizen, spelletjes te spelen en de boeken uit te lezen. Vanaf zaterdag lijkt er enige weersverbetering op komst in het noorden van Noorwegen. 

Vandaag gebruiken we om naar Bødo te rijden. We rijden via de E 6 langs het Saltfjellet-Svartisen natsjonal park. Het landschap verandert voorbij het plaatsje Bolna, waar de bergrug Saltfjellet begint, in een winterlandschap. Boomgroei is nagenoeg verdwenen en lage struikjes en kleine plantjes begroeien de drassige bodem. Iets verder passeren we de poolcirkel. Hier is een Artic Circle Center gebouwd waar we een film keken over de verschillende seizoenen boven de poolcirkel. De souveniershop ontbrak hier vanzelfsprekend niet. Buiten liepen we naar een veld waar veel steenmannen neergezet zijn door toeristen. Het  poolcirkel monument waar Rita bij staat is ons bewijs dat we er werkelijk zijn geweest.

We rijden verder naar het noorden en brengen nog een bezoek aan het Nordland Natjonal Parkcenter. Hier zien we een kunstgalerij en informatie over het ontstaan van Nordland. De fauna van dit gebied komt ook ruim aan bod. De rivier waar de weg langsloopt stort zich meerdere keren met veel geweld een dal in. Zwemmen is hier verboden! Het hoogste punt is hier slechts 645 meter boven zeeniveau maar je hebt  het gevoel in een hooggebergte rond te rijden. Als we iets afdalen wordt het landschap weer groen en groeien er weer de mooiste bomen. Als we vlak voor het stadje  Fauske zijn is de weg in een tunnel door een vrachtauto versperd. Omdat het onduidelijk is hoe lang dit gaat duren kiezen we ervoor 18 kilometer terug te gaan en dan via een andere route naar Bødo te rijden. De weg voert door een mooi bergachtig gebied. De pure natuur die we hier telkens zien doet ons denken aan British Columbia in Canada.We gooien de tank weer vol met diesel en tegen half zes zijn we op onze nieuwe overnachtingsplek. Deze is op zo'n 5 kilometer van de ferry terminal waar we morgenochtend de boot van elf uur naar Moskenes willen nemen. Eten, koffie en de gebruikelijke avondactiviteiten maken een einde aan deze droge dag. 

Parking , Junkerveien Bødo, gratis

Dinsdag 21 juni:

Op de plek waar we vannacht sliepen kwamen gedurende de avond veel Noren een sportieve activiteit doen. Zelfs bij het honden uitlaten dragen ze moderne sportkleding. Tegen half twaalf maakt Bob nog de rechter foto . De eerste dag van de zomer staat te beginnen. Hier lijkt het in de natuur nog meer op onze lente. Na een korte nacht legen we het toilet bij een camperplaats en tegen half negen staan we, ruim op tijd,  bij de veerboot. Hier ontbijten we. We doden onze tijd met puzzelen, lezen en internetten terwijl de regen  gezellig op het dak tikt. De veerboot wordt zorgvuldig beladen. De wachtende meute  die wandelend, fietsend, op motoren , in auto's, campers en bussen het schip binnen gaan, zoeken vervolgens een goede plek om te zitten in de passagierssalon. We vinden twee heerlijke stoelen waarin we tijdens de overtocht comfortabel wonen. Het lopen aan boord is door het  rollen en stampen van de boot niet heel eenvoudig. Het lied van de dronken zeeman komt telkens op als er medepassagiers langs wankelen. De Lofoten rijzen na zo'n 3 uur varen in de verte op uit zee. Als we zijn uitgescheept rijden we naar het dorpje Å. Dit is een oud vissersdorpje op 5 kilometer van de veerhaven aan de zuidpunt van de Lofoten. We wandelen hier rond  en willen overnachten op de parkeerplaats. Helaas bedraagt de maximale parkeertijd slechts zes uren en is overnachten dus onmogelijk.  Omdat we toch weer eens willen douchen zoeken we de camping op in Moskenes. Hier staan we op een klif met uitzicht op zee. De middag verliep droog en nu is de bewolking langzaam aan het oplossen. Onze kennismaking met dit deel van Noorwegen met rode vissershuisjes en  bloeiende bloemen beschaamde onze verwachtingen niet. Morgen gaan we proberen onze eerste wandeling op de Lofoten te maken. 

Camping Moskenes,  Moskenes, 30 euro

Woensdag 22 juni:

Afgelopen nacht stonden we voor de tweede keer op een camping, nu met zicht op de Vestfjorden. Een paar keer per dag voert de heen- en weerboot mensen aan naar de Lofoten om vervolgens weer evenveel mensen af te voeren richting Bødo. Om half vier, de zon scheen al over het fjord, passeerde, een traag varend cruiseschip met bestemming Svolvaer, de camping. We stonden voor acht uur op en hebben de algen tussen onze tenen  grondig verwijderd onder de heerlijk warme douche. We ontbeten weer eens buiten in de zon terwijl wat was staat voor te weken in het warme water. Voordat we vertrekken van de camping spoelt Rita de was in schoon water en vult Bob de watertank van de camper. We gaan vandaag wandelen bij Sørvågen op de zuidpunt van de Lofoten.  De wandeling Munkebuhytta vertrekt bij het meer Sørvågvatnet. Op de parking hangen we de spin met wasgoed te drogen voor de tijd dat wij wandelen. De wandeling naar de Munkebuhytta heeft weer vele gezichten. De waterval Stuvdalselva opent het bal waarna de Paternoster-meren  volgen. In het 127 meter diepe Stuvdalsvatnet, een drinkwaterreservoir, bevindt zich op grote diepte nog eeuwenoud zeewater. We passeren een met kettingen beveiligde rotsrichel die door gletsjerijs is gladgeslepen. Verderop passeren we een moerassig gebied en zien we de Djupfjorden met de brug. We bevinden ons inmiddels in Alpien terrein en als we de sneeuw bereiken is de temperatuur ook behoor;lijk gezakt. We hebben ondertussen alle lagen kleding die we bij ons hebben aangetrokken en lunchen achter wat rotsblokken beschermd tegen de wind. De hoge bergen en meren worden kort door overdrijvende wolken bedekt. Op de terugweg moet elke stap  zorgvuldig worden gezet om niet te vallen of uit te glijden. Na 5 uren wandelen zijn we terug bij de camper. Onze bijna droge was is nemen we mee als we op zoek gaan naar een nieuwe overnachtingsplek. Tussen Moskenes en Reine vinden we een plek op een parking langs de E10 met zicht op de Vestfjorden.

We rusten hier wat uit van de inspanningen van de afgelopen dag. Inmiddels wordt de camper door  overtrekkende regenbuien geteisterd. Met de goede weersverwachting vanaf zaterdag kunnen we morgen wel een regendag aan. Het dorp Reine bekijken, boodschappen doen en een volgende plek zoeken zou voor morgen  al prima zijn. 

Parking E10, tussen Moskenes en Reine, gratis