week 7:

                                                                                                                                 donderdag 23 juni 2022 t/m woensdag 29 juni 2022

Donderdag 23 juni:

We beginnen vandaag met de zevende week van onze reis. Nadat we uit Almere vertrokken. hebben we tot vandaag werkelijk van alles genoten wat we tegenkwamen.  Vanochtend keken we op de parkeerplaats langs de E6 prachtig uit over de Vestfjord waar de door de wind opgestuwde golven, tegen de granieten rotsen uiteenspatten. Het regent zo af en toe stevig. We sliepen wat langer dan gebruikelijk en vertrokken pas tegen elf uur in de richting van Reine. Vlak na de parkeerplaats passeren we de Djupfjordbrua. Deze brug over de Djupfjord zagen we gisteren tijdens de wandeling van grote hoogte liggen. Bij het vissersdorpje Reine parkeren we de camper langs de uitlopers van de Reinefjord. We wandelen het dorpje in waar de stokvis en de koppen van de vis te drogen hangen in de zeewind. Deze gedroogde visproducten worden uitgevoerd naar Italië, Portugal, Brazilië en Spanje. De koppen worden in traditionele Nigeriaanse gerechten verwerkt. De vislucht  is in het dorp goed te ruiken. Het dorpje, waar bijna alle vlaggen halfstok hangen vanwege een begrafenis,  ligt prachtig in de Reinefjord omgeven door steile, spitse  bergtoppen.  Als we terug zijn bij de camper is er plotseling een enorme rukwind die de achterruit van een personenauto verbrijzelt en een panoramaruit van een camper  volledig uit zijn scharnieren rukt. Ons dakraam schiet ook van de klem maar blijft nog op zijn plek. Bob helpt de slachtoffers met vuilniszakken en ducktape om noodverbanden aan te leggen. Bij het pakken van een nieuwe rol tape komt een tweede rukwind die de achterdeur van onze camper met kracht door de scharnieren heen waait. Onze achterruit en achterdeur zijn beschadigd. We doen zelf ook een noodreparatie en melden de schade bij de verzekering. Terwijl het weer onstuimig blijft drinken we een borrel tegen de schrik. We eten de laatste portie  spaghetti. Terwijl Rita de afwas doet schrijft Bob de tekst voor de website. Hopelijk waaien we vannacht hier niet weg. Morgen zet zich de verwachte weersverbetering hopelijk in. We willen naar het Kvalvika strand wandelen vanaf het parkeerterrein in Marka.

Parking  Reinehalsen, langs de E6 Reine, gratis

Vrijdag 24 juni: Almere

En gewoon omdat Bob het mooi vindt nog een paar plaatjes van de rijk bloeiende tuin in Almere. Vandaag gaat het veel regenen in Almere en zal de tuin een stukje pracht verliezen. Jammer...

 

Vrijdag 24 juni:

Na de niet al te vlekkeloos verlopen donderdag is het al fijn dat de dag droog begint. Het is, voor mensen die de wandeling bij Reine willen maken, heel vervelend dat de parkeerplaatsen voor de wandeling al de avond ervoor door camperaars zijn bezet. Wij ontbijten en rijden dan naar de verzorgingsplek in Reine waar we onze toilet legen. De vislucht blijkt te worden veroorzaakt door de stokvis en stokkoppen die hier in het dorp hangen en dus niet door het legen van ons toilet. We doen vervolgens minimale boodschappen bij de Coöp winkel die niet echt goedkoop is. Gisteren kochten we een brood voor 4 euro 80 en echt vers was dit brood ook niet.Met de meest noodzakelijke waren vertrekken we richting Fredvang op Moskenesøya. We parkeren de camper tussen de beide parkeerplaatsen waar de wandeling naar het strand van Kvalvika gestart kan worden. Het is de bedoeling een rondje te lopen van de camper via de parkeerplaats Marka naar het strand en dan via de parkeerplaats Torsfjorden over de weg terug naar de camper. Bij Marka lopen we onmiddellijk door moerassig gebied waarbij de neergelegde loopplanken erg prettig zijn. Net als bij de vorige Lofoten-wandeling is de drassige en rotsachtige  omgeving niet het meest ideale wandelgebied. We passeren onderweg twee meren. Het tweede meer,  Ågovatnet,  is ingeklemd tussen hoge rotswanden van de Litljordtindan, Door een zeer stenig terrein bereiken we het punt met uitzicht op de Noorse Zee en het westelijke deel van de Kvalvika baai. Na een afdaling via een grashelling bereiken we via hoge zandduinen het strand. Vestervika. De golven van de zee rollen hier op het goudgele stand. Hier moeten we met een met kettingen beveiligd rotswandje Kuhella overwinnen om bij het Nordvikastrand te komen. Rita vindt de kettingpassage niet prettig en dus besluiten we via dezelfde route terug te keren naar de camper. Met kletsnatte schoenen en vieze broeken keren we na een wandeling van zo'n 15 kilometer terug bij de camper, We verfrissen ons en drinken na de vermoeienissen van vandaag een lekker glas wijn. We blijven op deze plek overnachten.  De indrukken van de relatief lage bergen met toch een alpien karakter maakten de dag wel weer bijzonder. We eten eenvoudig en doen vervolgens onze avondactiviteiten. Morgen willen we de dorpjes Nusfjord en Nesland bkijken. De zomer lijkt in aantocht.

Parkeerstrook , Fylkesveg  Marka, gratis

Zaterdag 25 juni:

Op het rustige weggetje naar Krystad was het met zicht op de Selfjord prima overnachten. De dag startte met laaghangende bewolking die echter, toen de zon zich ermee bemoeide, plaats moest maken voor een prachtige blauwe lucht. Het vertragen van ons reisschema, wachtend op deze aangekondigde weersverbetering, heeft dus gewerkt. De omgeving sprankelt onder invloed van de zon, Het water in de fjorden en meren kleurt blauw. De Lofoten zijn mooi maar met dit zonnige weer fantastisch! Na het ontbijt vertrekken we naar Nesland. Hier staan een paar huizen op de plek waar het tot de jaren zeventig een vissersdorpje was. In de winter was het vaak door stormen en lawines van de buitenwereld afgesneden. De weg verandert na enkele kilometers in een steenslagweg  met forse gaten waarlangs groepjes schapen grazen . Aan het einde van de weg parkeren we de camper  op het laatste beschikbare plekje. We gaan na de koffie opnieuw met de bergschoenen aan de voeten op pad. We lopen langs een kustpad dat Nesland met het dorp Nusfjord verbindt. De route is ook nu niet echt eenvoudig maar de uitzichten op de kust zijn prachtig. We passeren moerassige stukjes, klauteren over enorme rotsblokken, nemen met kettingen beveiligde passages en klimmen van een lange houten trap naar een lager niveau. Opnieuw is het vandaag telkens zoeken naar de juiste volgende stap. Een moerassneeuwhoen vlucht geschrokken weg.

In het dorp Nusfjord wordt een entree geheven van 10 euro per persoon. Reviews zijn niet erg lovend over Nusfjord. We kiezen om voor het dorp te lunchen en dan via dezelfde weg terug te lopen naar de camper. We wandelden vandaag ruim 5 uren en er is bij ons best enige vermoeidheid te bespeuren. We vinden niet ver van Nesland een prachtige plek langs de Skjelfjord waar we nog heerlijk een tijdje in de zon zitten. Als later de wind wat aantrekt verhuizen we, na de afwas, naar binnen. Het prachtige weer van vandaag was een cadeautje dat we met plezier hebben aangepakt. Het lijkt erop dat we de komende week  meer van dit soort cadeautjes mogen uitpakken. Morgen willen we een klein stukje opschuiven naar  Leknes, waar we hopelijk wat boodschappen kunnen doen, om daarna naar Ballstad of Vik door te reizen. 

Grasplek langs Skjelfjord, steenslagweg naar Nesland, gratis.

Zondag 26 juni:

Terwijl de zon vanochtend om half vier al weer op de bergen aan de overkant van de fjord scheen schudde de camper wat heen en weer. Er was een schaap die, gezien de sporen op de bumper, waarschijnlijk jeuk aan zijn  kont had en de camper gebruikte om van het ongemak verlost te worden. Toen later een lam klagelijk blaatte omdat ze haar moeder kwijt was, werd het tijd om op te staan. De zon zou ons voorlopig nog niet bereiken vanwege een hoge berg die tussen ons en de zon was. We zijn  voor het ontbijt vertrokken en zochten een zonnige plek om te ontbijten. Al snel vonden we een plek niet ver van Ramberg aan het door de zon betoverde water van een baai. Rita speelde voor de tweede keer deze reis voor kapster en Bob is weer kilo's lichter geworden. Na een rustige start van de dag vertrokken we tegen half één naar de supermarkt in Leknes . Hier vulden we onze voorraden wat aan . We lunchten op weg naar Haukland, waar we  willen wandelen, aan de Nappstraumen, (een zeestraatje). De wandeling van Haukland naar Utakleiv begint en eindigt op het Haukland strand. We wandelen  langs de zee, passeren een rotseiland  en kijken op tegen de steile wanden van het Veggenmassief. Nadat we het witte strand van Utakleiv zijn gepasseerd steken we  via een oude pasweg de pashoogte Klumpan over. De pasweg is in 1850 gemaakt .  Nu is er een tunnel die de beide dorpen met elkaar verbindt. Na deze niet al te moeilijke wandeling gaan we op pad om een overnachtingsplek te vinden. We vinden een prima plek op een picknick terrein met zicht op de bergen. Vandaag is het tot laat in de avond aangenaam buiten zitten.  We hebben voor vrijdag een walvissafari geboekt in Andenes, Dit stadje ligt op het noordelijkste puntje van de Vesteralen.  Om daar op tijd te zijn zullen  we ons reisplan hierop afstemmen.

Picknick Leknes,, Hagskarveien Leknes, gratis

Maandag 27 juni:

In de afgelopen weken waren er nachten waarin we blij waren dat de fleece-deken ons warm hield. De afgelopen nacht koelde het echter nauwelijks af en was het zelfs onder het dekbed te warm in de camper. De zon die gisteravond tegen half twaalf achter een berg verdween liet ons haar warmte om half twee al weer voelen. Er is dus ook weinig tijd om af te koelen. We ontbeten aan de picknicktafel voor onze camper. Niet lang daarna werd de picknickplek overspoeld door Amerikanen die in twee bussen werden aangevoerd vanaf een cruiseschip en op excursie waren. Ze komen het uitzicht  vanaf de berg bewonderen en kunnen hun cruise-schip in de fjord zien liggen. Wij vertrekken, als de rust is weergekeerd, naar Leknes. Hier  vullen we de drinkwatertank en kopen bij de Rema 1000 nog de benodigde etenswaren die op zondag in de Rema-shop niet verkrijgbaar waren. Met volle belading vervolgen we dan onze weg die later op de dag op het eiland Hadseløya zal eindigen.We rijden van Leknes via Steine en Stamsund en later via de 815 naar Sundklakk. Hier hadden we het eiland Vestvågøya al verlaten en betraden we het volgende Lofoten eiland: Austvågøya. Langs de mooie zeestraat Gimsøystraumen rijden we naar het vissersdorp Henningsvaer. Hier lunchen we vlak voor de brug die toegang tot het dorpje geeft. Naast visserij is ook toerisme een belangrijke bron van inkomsten. De wandeling door het dorp voert langs de leuke plekjes en eindigt weer bij de camper. We zien allerlei mooie gebieden voorbijkomen en arriveren , nadat  het toilet is geleegd, bij de pont Fiskjebøl - Melbu. We moeten een half uur wachten  voor we met de pont kunnen overvaren . Bij Lekang, niet ver van de ferry, vinden we een prachtige plek met zicht op de Hadselfjord. We eten voor het eerst deze reis een pannenkoek. Na de afwas en de koffie volgt het inmiddels bekende avondprogramma. Morgen wordt het opnieuw een mooie dag, Wellicht weer wandelen en een route richting Harstad op Hinnóya rijden.

Parking Skitrail, Lekangsveien Lekang, gratis

Dinsdag 28 juni:

We hadden gisteravond,  in de middle of nowhere, een videogesprek met Jesper. Hoe geweldig is het toch dat je, zelfs tot boven de poolcirkel, elkaar probleemloos met een videoverbinding kunt bereiken. Wat hebben we in het verleden toch grote hoeveelheden munten in een telefooncel moeten gooien om een telefoongesprek te kunnen voeren. Ons potje met euromunten is eveneens nagenoeg ongebruikt omdat alle parkeergelden hier via de app betaald kunnen worden. Ook onze Noorse contanten zijn we nog niet kwijt. Alles wordt betaald met de plastic pasjes.  We hebben nog steeds een beetje last van oud denken. Modern Times here we come!

We ontbijten vanochtend buiten in de schaduw. In de zon en uit de wind is het om half negen al niet meer aangenaam. De temperatuur loopt hier in de loop van de dag op naar 31 graden. We gaan vandaag van het eiland Hadselóya via een brug naar Langóya. Dit mooie Vesterålen-eiland heeft naast prachtige steile bergen ook brede begroeide dalen. De weiden worden niet, zoals in Nederland, met gif bespoten en zijn met dit zonnige weer grote bloeiende bloemenzeeën. We beklimmen Bufjellet, de kleine berg aan het einde van de wereld, aan de westkust bij het dorp Nykvåg. Op de eilanden Engenyken en Måsnyken voor de kust zouden nu duizenden vogels moeten broeden. Helaas konden wij deze vogels niet ontdekken. Eén visarend ,zoekend naar voedsel, cirkelde even in onze buurt om vervolgens weer uit beeld te verdwijnen. De steile afgronden van de Bufjellet verdwijnen in de Noorse Zee. De verkoelende wind waait stevig over de top. We dwalen wat rond over de stenige grond in de buurt van de top voordat we weer afdalen naar de camper. Op het zandstrandje is het niet erg druk en ook wij slaan het zwemmen over. We rijden terug naar Sortland waar we via de brug oversteken naar Andøya. Op dit eiland vinden we langs een steenslagweg  niet ver van de brug, een nieuw overnachtingsplekje. We kijken opnieuw uit over het water van een fjord, de Hadselfjord, waarboven de zon haar dagelijkse ronde voltooid. We eten laat en ook de koffie schuift op naar het einde van de dag. Morgen willen we het eiland Hinnøya bekijken voordat we donderdag richting Andenes gaan. En oh ja Annemieke en weer bedankt!

Plek langs Stamnesveien, Stamnes, gratis

Woensdag 29 juni:

Het was gisteravond tegen half twaalf toen we, na de warmste dag in Noorwegen, ons bed opzochten. De zon zakte nog altijd  heel langzaam richting horizon. Om kwart voor één zakte ze even achter een verderop gelegen heuvel om een half uur later hier weer bovenuit te klimmen. De lucht en de omgeving werden door de middernachtszon met warme  kleuren beschenen. Bob klom  zijn bed uit om van deze gebeurtenis een foto van te maken. Het was in elk geval bijzonder in zo'n korte tijdspanne de zon te zien zakken en weer te zien opkomen zonder eerst in de zee te zakken. Na een korte nacht en een eenvoudig ontbijt zijn we bij Stamnes weggereden om het eiland Hinnóya te gaan bekijken. We rijden langs de fjord richting Sortland dat we aan de overzijde zien liggen.Door de Sardaltunnel bereiken we de Gullesfjord die we met de ferry  Flesnes - Kjengsness oversteken. We zijn door het veer op het eiland Hinnóya Iinnassuolu afgezet. Onze sightseeing ronde brengt ons langs de kust van Straumen , waar we koffie drinken, naar Harstad en via riksveg 83 weer terug naar de ferry. Hoewel de omgeving hier nog altijd mooi is, sprak dit eiland van de Vesteralen dit het minst tot onze verbeelding. Harstad, een industriestadje,  leek weinig gezellig en toonde zelfs wat armoedig. We hadden onderweg voor het eerst in 5 dagen een klein buitje regen. Het veer, dat elk uur één overtocht doet, komt tegelijk met ons bij de terminal aan. We laten ons weer overzetten naar Langøya en zoeken dan een plekje waar we kunnen slapen. In een zijweggetje van de riksveg 82, misschien wel in de buurt van Meby, vinden we een mooie ruimte voor de nacht. Hier is het niet de vraag of we een eland spotten maar wanneer we er een zien. Rita maakt nu heerlijke macaroni terwijl Bob de website bijwerkt. Vanavond lekker lummelen en morgen verder naar Andenes. Hier willen we nog een laatste wandeling op de Vesteralen doen . 

Zijweg van rv 82, Meby, gratis