Gisteravond zijn we nog naar de vuurtoren van Akranes gelopen. De vuurtoren staat op de uiterste punt van het schiereiland Akrafjall in het westen van de stad. We hebben gekeken waar de bus naar Reykjavik vertrekt maar hebben tenslotte  toch besloten met de camper de hoofdstad re bezoeken. We zijn vanochtend na het ontbijt dan ook met ons hele hebben en houden  van de camping  in Akranes vertrokken. Onderweg naar Reykjavik regende het in eerste instantie behoorlijk aamaar naarmate het doel in zicht kwam klaarde het enigzins op. We parkeerden de  camper op een parkeerplaats in de oude haven waar het nog vrij parkeren is. We drinken een kop koffie en beginnen dan aan de stadswandeling van 9,5 kilometer die ons langs meerdere highlights van Reykjavik voert. In de oude haven zijn meerdere whalewatch  bedrijfjes actief. Het moderne Concertgebouw met zijn glazen muren ligt vlakbij de haven. We zien het kunstwerk Sunvoyager, een stalen sculptuur dat lijkt op een vikingschip. De kunstenaar bracht echter een ode aan de zon met deze droomboot die hoop, vooruitgang en vrijheid symboliseert. We bezoeken ook de domkerk, de Hallgrimskirkja, De architect heeft zich bij het ontwerp laten inspireren door de grote basaltpartijen die op IJsland te vinden zijn.  Tot nade lunch viel er een fijne motregen. We eten ons zelf meegebrachte broodje droog op  onder het gebladerte van een boom.  Na de lunch volgens we de route verder door het centrum van de stad. We bekijken de grote maquette van IJsland  en de straat waarop  een regenboog geschilderde. De gele kleurige huizen en de aangebrachte streetart vallen ons op. Het fallus museum slaan we over omdat we 45 euro entree wel wat te gortig vinden voor zo'n lullig museum. Na de stadswandeling doen we boodschappen bij de Bonus en gooien we de tank vol diesel. We zoeken onze volgende camping op die in Mosfellsdalur ligt op de route naar Pingvellir. Hier drinken we een borrel en na het eten rest alleen  nog de afwas . Met een kop koffie genieten we van de welverdiende rust.

De zon die het schiereiland Snæfellsnes vandaag ook verlaat is eerder van de camping vertrokken dan ons. Ze heeft ons alleen gelaten met laaghangende bewolking en lichte regen. De Noordse Sternen die ons bij het oprijden van het camping terrein hadden begroet,  waren in grote getale aanwezig om ons  uitgeleide te  doen.  De sternen zijn voor de campinggasten hinderlijk aanwezig. Ze vliegen vlak boven je hoofd langs en laten daarbij telkens een luide schreeuw horen. Bij  het oprijden  van het terrein moesten we opletten de jonge sternen niet onder onze wielen te vermorzelen. Bij het afrijden moesten de jonge  sternen wegwezen als ze niet onder onze wielen vermorzeld wilden worden. Hoe snel je agressief gedrag van een ander  overneemt! Onderweg naar Akranis, een stad op zo'n n 30 kilometer van Reykjavik, rijden we langs Gerduberg. Dit is een hele lange wand van 5 tot 15 meter hoge basaltzuilen aan de rand van een basaltplateau. Bij Borganes, waar we afscheid hebben genomen van West IJsland, ontmoeten we de zon weer. Dit deel wordt gedomineerd door de Hafnarfjall die we langs de rondweg, die hier ook weer is, zien liggen. We rijden verder naar de camping in Akranis waar we een mooie plekje met zicht op de Flaxaflói baai hebben ingenomen. Na de lunch doen we het de rest van de middag rustig aan. We hebben even tijd nodig om de indrukken van de afgelopen week te verwerken. Morgen willen we naar Reykjavik, de hoofdstad van IJsland, dat na een nieuwe vulkaanuitbarsting bij Grindavik gelukkig nog bereikbaar is. 

Camping Akranies, Kalmansbraut Akranes, campingkaart gebruikt (10)

De Snæfelljökul liet zich vanmorgen in volle glorie bewonderen. We ontbeten nog in de camper hoewel de zon inmiddels al voorzichtig was doorgebroken. We vertrekken van de camping om vandaag de westpunt van Snæfelsness te ontdekken. Dit uiteinde van het schiereiland wordt, zoals al eerder opgemerkt, gedomineerd door de vulkaan met de witte hoed. Hij heeft vandaag dan ook alle stappen kunnen volgen die we hier hebben gezet. De explosiekrater Saxholl beklimmen we als eerste via een veilig wandelpad dat naar de rand van de krater leidt. Hier zien we de binnenkant en de omliggende lavavelden van deze 109 meter hoge explosiekrater.. Door de lavavelden lopen we na de tweede stop  naar oude vervallen herdershutten en weilanden omringd door lavablokken. De dikke laag die op de lava is komen wonen is een zachte en verende laag veen. We lunchen wat verderop met opnieuw een prachtig uitzicht op de Snæfelljökul. De zon schijnt volop en we kunnen heerlijk buiten zitten. We besluiten vanmiddag nog een wandeling naar Dritvik te maken.

We parkeren de camper  bij het kiezelstrand Djupalónsadur. Hier liggen drie stenen op het strand waarmee de vissers van weleer hun krachten maten. De stenen wegen respectievelijk 154, 100 en 54 kilo. De steen van 20 kilo is zoekgeraakt. Als een man de steen van 54 kilo niet op kon tillen was hij ongeschikt voor de visserij. We wandelden via de ruige kust met mooie rotsformaties naar het strand van Dritvik. Van deze eens grote en productieve vissersplaats is niets meer over. De prachtige lavarotsen op het strand waren een bezoek meer dan waard. Na de wandeling naar Dritvik zijn we langs de stenen zuilen van Londanger gereden. Deze 75 meter en 63 meter hoge zuilen rijzen uit zee op. Het zijn de resten van een vulkaan die door het zeewater is weggespoeld. Na nog enige fotostops in deze prachtige omgeving komen we aan bij de camping in Anastapie. We hebben zicht op de zuidkust van Snæfelsness die vandaag aan een blauwe zee ligt. De Noordse Sternen proberen je ook hier met luid gekrijs van het terrein te jagen. We koken, wassen af en na de koffie zit ook deze quartorze juillet er weer op. Na het vuurwerk gaan we lekker slapen. Morgen gaat onze verkenningstocht aan de zuidkant van Snæfelsness verder.

Camping Anastapi, Anastapie 28 euro.

We hebben vanochtend ontbeten in de camper. Gisteravond hebben we de eerste echte regenbui gehad. Het was vanochtend nog bewolkt maar we hebben hoop op mooier weer. We verlieten de camping om half10 en gingen op weg naar Brjanslækur waar de boot naar Stykkisholmur vertrekt. Onderweg brak de zon voorzichtig door waardoor de omgeving nog mooier werd dan deze al was. We stopten op weg naar de boot herhaaldelijk om foto's te maken. We dronken koffie bij het strand waar Italianen in de hottub zaten. De laatste 30 kilometers naar de boot gingen niet snel maar waren een waardig afscheid van de Westfjorden. We lunchten in de wachtrij voor de een boot met de zon die  inmiddels hoog aan de hemel stond. Om half twee checkten we in en om precies 14.00 uur vertrok de boot uit de haven. De ferry passeerde talrijke eilandjes waarvan enkele zichtbaar bewoond werden door zeevogels. Op het eiland Flatey legde het schip aan. Er stapten veel mensen in die het eiland hadden bezocht en nu terug gingen naar Stykkisholmur. Na aankomst op Snæfelsness deden we boodschappen bij de Bonus die hier is. We moesten nog 30 kilometer afleggen om een campingkaartcamping te bereiken. We hadden opnieuw moeite deze kilometers vlot af te leggen. Het landschap vroeg ook hier om op een geheugenkaart vastgelegd te worden. De eerste kennismaking mat Snæfelsness maakte indruk. We hopen dat het stralende weer enkele dagen aanhoudt. We arriveren tenslotte toch bij de camping. In het fjord ligt een cruiseschip en achter de camping is een skipiste waar op de bergen nog sneeuw ligt. Het is druk op de camping maar we vinden een plekje. Straks gaan we eten maar eerst drinken we een borrel in de zon. Morgen gaan we deze wereld verkennen. We hopen op een rustige nacht.

Camping Grundafjördur, 3 Solvellir, campingkaart gebruikt (9)